‘Heilig worden doen dominicanen niet op eigen kracht’

Op 13 november vieren de dominicanen in Nederland het feest van ‘Alle heiligen van de orde’. In de dominicanenorde wordt dat feest eigenlijk op 7 november gevierd, maar dan staat de patroon van de Nederlandse kerkprovincie de H. Willibrord op de liturgische kalender en die heeft voorrang. Daarom wordt in ons land het vieren van alle dominicaanse heiligen verplaatst, net als trouwens het gedenken van de overleden in de Orde der Predikers, een dag later.

Br. Richard Steenvoorde stelde zich de vraag: hoe wordt een dominicaan heilig?

Verkondiging ter gelegenheid van het Feest van alle heiligen van de orde. Uitgesproken op 13 november 2020 in de eucharistieviering in de kapel van het convent van de H. Petrus van Verona te Rotterdam.

Hoe wordt een dominicaan heilig? In ieder geval niet op eigen kracht, want dan ben je geen dominicaan maar een pelagiaan. Toegeven, dat lijkt een redelijk succesvolle orde in onze tijd. Ik kom in de kerk meer pelagianen tegen dan dominicanen. Een enkele keer ben ik wel eens een pelagiaan tegen gekomen die zich voordeed als een dominicaan, maar gelukkig is dat een zeldzaamheid.

Enkel het volhouden van een heel leven met de broeders al meer dan voldoende martelaarschap was om direct in de hemel te worden opgenomen.

Heilig worden doen dominicanen dus niet op eigen kracht. Daar heb je hulp bij nodig. Ten eerste van de Heilige Geest, die ons in staat stelt om deze roeping tot heiligheid te ontdekken te volgen. Ten tweede van onze medebroeders, al ken ik een broeder die meende dat enkel het volhouden van een heel leven met de broeders al meer dan voldoende martelaarschap was om direct in de hemel te worden opgenomen. Toe hij dat zei, schrok ik, ik zat nog in mijn tijdelijke professie, ik kon nog weg. Gelukkig volgde op die opmerking direct een bulderende lach, en werd mijn glas wijn nog eens volgeschonken. Misschien besloot ik toen wel dat de dominicaanse weg naar heiligheid misschien voor mij wel de beste was. 

En dan zijn er natuurlijk nog de ontelbare voorbeelden van heilige zusters en broeders voor ons. De namen die wij eren omwille van hun getuigenis in daad en woord. Van de vroege martelaren, Rijnlandse mystici en de heilige boekenwurmen en onderwijzers, van strijders voor de menselijke waardigheid van indianen, tot een broeder die bekend is geworden als bisschop van de moslims. 

Br. Richard Steenvoorde o,p, (foto: © Marloes van Doorn)

Ook wijzelf hebben veel, zo niet alles, moeten prijsgeven toen wij de schat van de dominicaanse roeping in de akker van ons leven vonden (cf. Mt. 13,44). En we kunnen nu al ervaren hoe rijk, hoe heilig, dat nieuwe leven kan zijn door het honderdvoud aan huizen, broeders, zusters die we daardoor hebben ontvangen. Natuurlijk is nog niet alles koek en ei. Wij hebben in onze streken dan wel geen last van vervolgingen, maar we hebben soms wel het gevoel dat we onder het oordeel leven (Mc. 10,29), en een enkele keer is dat het oordeel van onze medebroeders. 

Wij zijn nog op weg naar de toekomstige wereld van het eeuwige leven.

Maar dat komt omdat ons leven nog niet heilig is, maar heilig mag worden. Wij zijn nog op weg naar de toekomstige wereld van het eeuwige leven. Er is, volgens onze medebroeder Tillard, op die weg maar een ding belangrijk. Dat wij als broeders ons leven leiden in het besef dat we al voor Gods aangezicht staan. God houdt van ons, en ziet liefdevol en geduldig naar ons om. 

Als we zo gaan leven, dan zijn we op de goede weg. Dan zal ook ons leven door de generaties na ons herinnerd worden met een bulderende lach en een goed glad wijn. Het lijkt me geen slecht begin voor een aspirant-heilige.

(bron foto boven aan artikel: nashvilledominican.org) 

Deel dit bericht